Met welke verwachtingen stap ik de filmzaal binnen? Torenhoge verwachtingen.
Vol spanning wacht ik tot de film begint. Dan wacht ik tot ik verrast word door een onverwachte wending, vervolgens zoek ik een rode draad en dan.. de aftiteling.
Enkel de eerste verwachting (de film begon wel degelijk) werd ingelost. Ik miste bij deze zo hoog geprezen film een verrassing, een rode draad die niet aan het cliché voldeed, een doordenkertje, enige inspanning van de kijker om te volgen.
Dat was het dus niet. Ik was teleurgesteld. Het is zo'n typische feel-good movie. Nadenken? Geen noodzaak. Rode draad? Alle clichés die er bestaan over liefde, o ja, en de Sint.
Jan Verheyen heeft al enkele hoogstandjes gemaakt als het op films aankomt maar deze vond ik toch een van zijn mindere producties. Hij stelde me teleur.
Maar ja...
... en wie durft hem dat tegen te spreken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten