Stap 1: Ga langs bij mevrouw Ivens.
Zij valt onmiddellijk met de deur in huis: knutsel nooit met je leerlingen, creëer met hen!
Ziezo, heel je lagere school carrière wordt hiermee van tafel geveegd. Daar gaan je knutselnamiddagen. Maar gelukkig komt er iets veel beters voor in de plaats: je eigen inbreng. Je kan, mag en moet de kinderen vrij laten, prikkels geven en dan hun eigen fantasie laten werken. Hen laten uitproberen en ontdekken, met vallen en opstaan, lukken en mislukken, tevredenheid en frustraties. Het kan, mag en moet allemaal.
Dit was voor mij een hele bevrijding, maar ook een beetje een schok: 'Ik kan helemaal niets moois maken.' Ook daar had ze direct een antwoord klaar: 'Moet het altijd adembenemend mooi zijn, is het soms ook niet voldoende om ervan te genieten en zelf allerlei dingen uit ter proberen?' Natuurlijk, het is zo voor de hand liggend dat je het al bijna over het hoofd zou zien. Genieten. Krijg je dankzij je proces een mooi eindresultaat, heel leuk. Heb je genoten van het proces maar is het resultaat niet altijd wat in je hoofd zat, niet erg, volgende keer beter, je hebt er dan toch iets uit bijgeleerd.
Kortom: vanaf nu ga ik genieten creëren en concentreer ik met op het proces, en niet op het eindproduct!
Stap 2: De praktijk.
Ook dit was veel vallen en opstaan. Iedere geslaagde les gaf me moed, meer ideeën, tips om mee te nemen naar de volgende les, inzicht in de onuitputtelijke fantasie van kinderen...
Het werkte. De kinderen genoten en waren vrij. Ze gingen aan de slag en kwamen creatief uit de hoek, verrassend en soms ook heel ontroerend wanneer ze apetrots hun werkjes voorstelden.
Deze les neem ik voor de rest van mijn leven als juf mee, het geeft mij en de kinderen vleugels!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten